عید سعید غدیر خم مبارک

کاش رفتگان تاریخ هم برمی‏ گشتند! 
کاش آیندگان را مجال وصالی بود؛
شاید ما غربت‏ نشینان شهر غیبت هم شاهد می ‏شدیم؛ آن‏ گاه که محمد با گلوی خسته از گذر سال‏ها، مرتضی را تصنیف کرد.
یاد دارم عشق، سال‏های سال برای غدیر، جشن تولد می‏ گرفت و امامت از دستان حقیقت باران، هدیه تولد می‏ ستاند.
یادم می‏ آید کودکی افکار بکرم که دل به بازی بادکنکی می‏ دادم و از درک عظمت غدیر غافل بودم و حالا می‏ فهمم که چگونه مردمان مدینه، غدیر در یادشان ماند و علی از یادشان رفت.

کودکان به حج رفته مدینه از غدیر، تبریک و شادباشی شناختند و علی ماند و مسئولیت این قوم و علی ماند مولاییِ مردمی کم‏ حافظه.

همه جا را چراغانی کنید!
ای مردمان کوچه تاریخ! زمان را چراغانی کنید؛ نکند حافظه تاریخ کم شود!
نکند خبر امامت ابوتراب، لای ورق‏های تاریخ، خاک بخورد! همه جا را چراغانی کنید؛ هر چراغی که به شکرانه برمی‏ افروزید، آیه‏ ای از حقانیت علی خواهد شد.
خاطره‏ ای برای تشیع
غدیر، فقط آبگیری خشک نیست؛ غدیر، جغرافیای تنهایی علی و فاطمه است.
غدیر، خاطره تشیع است که نیمه شب‏ها و سحرگاهان، ذکر نام علی و فرزندانش را تداعی می‏ کند.